زندگی شاید که تلخ اما......

گرچه در آغوش بستر سردـسرد

می روم هرشب به سوی شهر خواب

از خیالت می شوم سرمست و گرم

همچو ماهی از خیال موج آب

گرچه دنیا تنگ و دل آزار و گنگ

گرچه بودن هیچ معنایی نداشت

این خیال با تو بودن سالهاست

روزهای بودن من را نگاشت

باوری بحر من و مایی نذاشت

گرچه تردید و غبار دلهره

لیک باور می شوی تندیس مهر

باور چشمان و دستی پر گره

گرچه زخم زندگانی های تلخ

روح انسان را خراشیدن گرفت

شوق لبخند تو روح شعر را

باز ترمیم و نوازیدن گرفت

گرچه از غمها و عالم خسته ام

زندگی باری به روی دوش من

از خیال چشم گویای تو باز

پر شد از عطر خدا آغوش من

زندگی شاید که تلخ اما عزیز

با تو هرگز کام من اینگونه نیست

لحظه ای گر بینمت در خوابها

بی گمان آن لحظه نامش زندگی ست............

تردید

تردید و این دو راهی هرشب به خواب دیدن
از عشق آسمانیت آهسته دل بریدن
داس بلند منطق این شاخه های بی بر
افکار کال من را از شاخ سبز چیدن
دستم لب تبر شد بر ریشه های من زد
هرگز کسی ندانست این ناله ها شنیدن
پرواز پر شکسته این بالهای خونین
سهم دل من است از در این قفس پریدن
کافور اشک هرشب بر زخم می گذارم
کی باشد از عذاب این زندگی رهیدن
هر لحظه عقل گوید در گوش من به زاری
لیکن محال باشد پای از تو پس کشیدن
آهت دل حزینم در خون خود فرو برد
چون باد دوره گردی بر شعله ای وزیدن
چون تخته پاره روحم بر موجها شناور
در انتظار آن دم بر ساحلت رسیدن........

خداترین خدای شعر

سلام شور و شوق شعرخیال بی زوال من 

سلام ای که می شود بی تو نفس وبال من 

سلام نازنین ترین تنین شعرهای ناب 

خیال دوزخ و بهشت با تو غم محال من 

سلام شوق پرزدن توان بالهای من

خداترین خدای شعر تبلور کمال من

سلام هرکه و همه تمام بودهای من

سلام سر بی جواب جواب هر سوال من

سلام نور مشرقی پناه غربت دلم

خدای سرزمین دل جنوب تا شمال من

سلام میکنم ولی پراز خیال و دغدغه 

پر از غم جدا شدن ز بستر خیال من ..............

شعر من؟

شعر من

وصف گل پیچک وپروانه و شمع

شعر من قصه و یا خاطره نیست

شعر من درد دلی است 

که گره خورده به بغض 

شعر من درد دلی است

که پر از حسرت و داغ است و تب است

دیرگاهیست دلم حکمرانست به شعر 

شعرمن تیره تر از سایه و همسایه ی دیوار به دیوار شب است..............

پاییز

روزها کوتاهند

        روزها کوتاهند

                فصل خوشرنگ حیاط

                              فصل خوشرنگ حیات

نغمه خیس سفر

             شوق پرواز پرستو از باغ

              فصل کوچست رفیق

                          فصل کوچست رفیق 

تصادفا

واژه ها تصادفا"،ذهن من تصادفا" 

حرف های بی دلیل،هر دهن تصادفا" 

نام تو، و قلب من کاملا" تصادفا" 

مردمان کوچه هم عاقلا" تصادفا" 

شب چراغ گریه ام بغض من تصادفا" 

گریه در گلو شکست، غالبا" تصادفا" 

ماتِ وحشت و شکست، بردِ من تصادفا" 

هر سیاه بخت زار گرد من تصادفا" 

بی تو می روم ز شهر جاده هم تصادفا" 

می رسد به خانه ات بیش و کم تصادفا"

-...

خط تیره نقطه چین 

خط تیره نقطه چین 

حرف های من به تو 

حرف های آتشین 

خط تیره نقطه چین 

درد دل برای تو 

آرزوی من همین 

خط تیره نقطه چین 

دفتر دل من است 

سطر سطر او سیاه 

در سیاهه ها ببین 

خط تیره نقطه چین 

بار هم خیال تو 

سمت دیده ات زمین 

لحظه ای که گفتمت: 

خط تیره نقطه چین 

خاطرات خوب وبد 

ما و ماه و جزر ومد 

لحظه ی هجوم عشق 

حسرت و نیاز وبعد 

خط تیرره نقطه چین 

در میان شاخ تاک 

انقریب اصطحکاک 

دست و میوه ی گناه 

لحظه ی دگر ببین 

خط تیره نقطه چین 

این تمام بودن است 

از ملال ها جدا 

تحظه های دل نشین 

گر چه جان متن شد 

خط تیره نقطه چین.

ناتوان.....

این روزها در آستانه ی آرزوهایم چون کسی که سالها دریا آرزو می کرد وچون بر لب دریا رسید بر صخره ای نشست و تنها شکست امواج را نگریست چون برای به دریا زدن نه قایق داشت و نه بازوانی که قدرت غوطه خوردن درآب داشته باشند...........................................................................

برایم دعاکنید از خدا قایق که نه توانی برای بازوانم خواسته ام ............................................

آری زندگی..........

من خوشبختم خوشبخت خوشبخت خوشبخت زیرا هنوز پا پس نکشیده ام از آرزوی تو چشمان تو تنین شبهای بیکران بهشت است خوب من با تو بودن را با تو نفس زدن را در کنارت آرمیدن و حتی مرگ در کنار تو اندک چیزهایی است که مرا به رویای بهشت امیدوار نگاه میدارد این روزها چشمان خیس من از شوق روی تو آیینه بسته اند اندوه شهر را دیگر تمامی خورشید مشرقی از خواستگاه سینه من تابیدن گرفته این روزها رویای زندگی از خواب می گریزد هیچ آرامشی را حتی خواب را با لحظه ای از صدای تو حتی دبا بهشت عوض نمیکنم من بگذریم دنیا برای من خسته جان کنون معنای زندگیست دیگر حتی توان آنکه به سیاهی ها نیندیشم را دارم آری من بی نهایت خوشبختم..............................................................................

مرغ شب2

کی اَم؟

افسانه ی افسردگی ها

سرود ساده ی دلمردگی ها

خروش درد ها و زندگی ها

تمام شهر شب تا روز بیدار

خیالت سهم چشم نیم خوابم

سراسر ترس و درد و اضطرابم

کسی رویای تلخ مرگ دیده

کسی با دست فرقش را دریده

کسی بر گور خود افتاده سرمست

کسی لبخند سردِ مرده دیده؟

رسوایی

هر شب از واژه به واژه قلمم شعر تنید

تادر اعماق خیالم به تو و عشق رسید

واندر اوهام به بومی ز گل یاس سپید

شعر با کلک خیالم گل روی تو کشید

عشق تو خسته شد از حبس شدن در دل تنگ

پرده های دل تنگم به سر انگشت درید

چون ز اعماق دل من به لبم آمده بود

تشت رسوایی من هم ز لب بام پرید

نیش قلم

جنسش ز چیست قلبت؟فولاد آب دیده

              کین ذهن نازکم را در کام خود کشیده

من کالتر ز کالم شوق شکفتنم نیست

               اما خمار چشمت چون تاک نو رسیده

دلتنگ آسمانم پرواز در پرم نیست

                     دل در هوایت اما صدآسمان پریده

شب ناله ام به گوشت گویی صدا ندارد

                    فریاد و ناله ام را حتی خدا شنیده

باز از تو می نویسم در انتهای اندوه

                        نیش قلم دوباره دست مرا گزیده

دفترزندگی

 روزهایم کاش دفتر می شدند  

لحظه ها چون برگ هایش زود پرپر می شدند 

سطر های دفترم ساعات من 

سطرهای خسته ام ای کاش اخر می شدند 

رویای بهشت

خداتوراچو افرید زدردهای من نوشت  

               وآری این دو چشم تو برای رنج من سرشت 

واز نگاه دلکشت به راه دیدگان من  

                فشاند دانه و سپس درخت سیب را بکشت 

اگرچه میوه نگه فکنده ام به این زمین 

             به یاد چشم تو زمین بهشت می شود بهشت 

به سرسرای چشم تو مدام غبطه می خورند  

                       هزار دیر و خوانقه هزار معبد وکنشت 

قسم خورم به آینه اگرچه باور تو نیست 

           که خاک این بنای دل ز آب عشق توست خشت

مرغ شب 1

کی اَم؟ 

می شِناسی اَم. 

یقین که می شِناسی اَم. 

من  

مرغِ شب 

غریبِ گیج،مرغ شب 

شکسته جان و جان به لب 

تمام عرصه های شب 

ز ناله های من پرست. 

کویر زندگانی ام 

پرست از سراب ها 

حباب ها و آب ها 

خیال ها و خواب ها 

ز تار و پود جانِ من ملال ودرد می چکد 

به عمق جانِ خسته ام 

غم است و ترس و واهمه... 

به شاخه ی سیاه شب 

شرار ناله های من 

سکوتِ دشت می درد 

فغان و زجه های من 

ز عمق جان و سینه ام 

به سقف های آسمان 

به بی کرانه می پرد. 

کنون سکوت می کنم 

هزار سال می شود. 

ز تیره های تار شب 

دری به خانه ی تو باز می شود 

تمام دردهای من به دیدن نگاه تو 

در عمق این فضای باز، ته نشین 

به کاسه ی دو چشم نا امید من 

درون روح سرکشم 

ببین، رسوب می شود. 

خدای من 

خدای خوب راز ها 

تنین چنگ و ساز ها 

دوباره ها و باز ها 

ببین چگونه مرغ شب 

تمام سال های سخت بودنش 

کسی نیافت اینچنین 

غریبِ آشنا و گم به هاله ای ز نور ها 

تمام زندگانی ام اسیر این عبور ها 

ز کنج جان و روح دل 

سفر به عمق دور ها 

و با خیال خامشت کنون سکوت رفته و 

شرار ناله های من سکوتِ دشت می درد. 

خوبِ من

چون شقایق زاده ی اندوه و دردم خوبِ من 

             من کویرم،تا ابد خاموش و سردم خوبِ من 

گر چه با تو سورَت سرمای دی گردد بهار 

             من خزان دیده نهالی خشک و زردم خوبِ من.

گله

              پرستوی خوش الحان کدامین باغ و پردیسم

         چو بوتیمار غمگینم به غیر از مرگ ننویسم

               شباهنگ غمی تلخم دلم خون شد ز تنهایی

         ندارد طاقت گریه دو چشم خسته و خیسم

موج

         همچو حوا رهنمایم سوی گندم میکنی

                        ازتمام رازها با من تکلم می کنی

                               گاه آرامی وزیبا همچو خوابی نیلگون

                                        گاه طوفان می شوی از غم تلاطم می کنی

تسلسل

 شبها که جهان به خواب و من تنهاییم

                       تنها و  غریب و  خسته از فردایم

                     ققنوسم و  از تمام عالم دلگیر

                             آتش تو  بنه دوباره بر پرهایم

تندیس غرور

من مانده ام غریب

تنها و بی شکیب

باری خیال توام همسفر هنوز

در راه های دور

دور از تمامی اعصارآدمی

من مانده ام هنوز

عابد معاب ومست

بر پای مرمری سنگواره ای

کان را به ناخن اندیشه سوده ام

در بی کرانگی فکر های دور

                                      -تندیسی از غرور...

لحظه

نقطه نقطه حرف حرف

واژه واژه سطر سطر

واج واج و هاج و واج

پیر می شوم ببین ...

روز و ماه و سال ها

لحظه لحظه گاه گاه

می رسد بدون تو

می کشد مرا همین.

                          لحظه ای مرا ببین ...

این مدار تیره گون

این شکسته های تار پر ترک

وین کبود دخمه های پر ز شک

وین هزارتوی گنگ مارپیچ

ذهن خسته ی من است

ذهن با غمت عجین.

                              لحظه ای مرا ببین ...

ای پدر

سایبانِ خسته ی من

                       ای پدر

دست هایی پر زِ پینه

                       و دلی پر از نور

خطِ پیشانی تو نقشِ یک زندگی رنج آور

سایبانِ خسته ی من

                        ای پدر.