زندگی شاید که تلخ اما......

گرچه در آغوش بستر سردـسرد

می روم هرشب به سوی شهر خواب

از خیالت می شوم سرمست و گرم

همچو ماهی از خیال موج آب

گرچه دنیا تنگ و دل آزار و گنگ

گرچه بودن هیچ معنایی نداشت

این خیال با تو بودن سالهاست

روزهای بودن من را نگاشت

باوری بحر من و مایی نذاشت

گرچه تردید و غبار دلهره

لیک باور می شوی تندیس مهر

باور چشمان و دستی پر گره

گرچه زخم زندگانی های تلخ

روح انسان را خراشیدن گرفت

شوق لبخند تو روح شعر را

باز ترمیم و نوازیدن گرفت

گرچه از غمها و عالم خسته ام

زندگی باری به روی دوش من

از خیال چشم گویای تو باز

پر شد از عطر خدا آغوش من

زندگی شاید که تلخ اما عزیز

با تو هرگز کام من اینگونه نیست

لحظه ای گر بینمت در خوابها

بی گمان آن لحظه نامش زندگی ست............